Drie jaar geleden zou jazzlegende Ella Fitzgerald 100 jaar geworden zijn, sindsdien verschenen meer dan twintig releases om het kroonjaar luister bij te zetten. Veel remasters en compilaties, maar soms ook niet eerder uitgebrachte opnames, zoals ‘Live at The Concertgebouw 1961: The lost recordings’. Het mag een wonder heten dat er nu wederom een opname opduikt van een optreden uit 1962, in het Berlijnse Sportpalast. De opnames werden onbeluisterd teruggevonden in de privécollectie van Verve Records-oprichter en producer Norman Granz, die ook de manager was van Fitzgerald. Liefhebbers van the First Lady of Song zullen blij zijn met deze vondst, want de live-albums van Fitzgerald zijn vaak nog beter dan haar studio-albums. Dit album vormt daar geen uitzondering op. We horen Ella op het hoogtepunt van haar carrière, ondersteund door pianist Paul Smith, bassist Wilfred Middlebrooks en drummer Stan Levey. Een juweel voor de toch al goed gevulde schatkist die Fitzgerald naliet.
Tracklist:
Disc 1
- My Kind Of Boy (Live At Berlin Sportpalast / 1962)
- Cheek To Cheek (Live At Berlin Sportpalast / 1962)
- Cry Me A River (Live At Berlin Sportpalast / 1962)
- I Won’t Dance (Live At Berlin Sportpalast / 1962)
- Someone To Watch Over Me (Live At Berlin Sportpalast / 1962 / Fade Edit)
- Jersey Bounce (Live At Berlin Sportpalast / 1962)
- Angel Eyes (Live At Berlin Sportpalast / 1962)
- Clap Hands, Here Comes Charlie! (Live At Berlin Sportpalast / 1962)
- Taking A Chance On Love (Live At Berlin Sportpalast / 1962)
- C’est Magnifique (Live At Berlin Sportpalast / 1962)
Disc 2
- Good Morning Heartache (Live At Berlin Sportpalast / 1962)
- Hallelujah, I Love Him So (Live At Berlin Sportpalast / 1962)
- Hallelujah, I Love Him So (Reprise / Live At Berlin Sportpalast / 1962)
- Summertime (Live At Berlin Sportpalast / 1962)
- Mr. Paganini (Live At Berlin Sportpalast / 1962)
- Mack The Knife (Live At Berlin Sportpalast / 1962)
- Wee Baby Blues (Live At Berlin Sportpalast / 1962)
