Even, heel even, denk ik I’ve Got A Feeling van The Beatles te horen. Maar als de zanger begint te zingen, dan weet je meteen: het is zeer zeker niet Paul McCartney die de eerste tekstregels van dit lied zingt. Dit is de Paul McCartney van Erica, van Drenthe, okay, van Nederland zo u wilt. Dit is onmiskenbaar Daniël Lohues. Met een geweldig nummer Mag ’t Toch Wel Hopen dat na een minuutje of 4 eindigt als een song die ook op Exile on Main St. had kunnen staan. Om de kwaliteit even aan te geven. En voor ‘the cosmic balance’. Dat ook.
Sowieso is de naam van Lohues’ laatste album. En dat is, als altijd, sowieso weer prachtig. Lohues verkent hij de grenzen van de popmuziek met het grootste gemak en roept daarbij allerhande referenties op. Een willekeurige greep? Dansen In De Modder zou door het refrein aan de ene kant een jaren tachtig rocksong van Peter Gabriel kunnen zijn, maar heeft aan de andere een heerlijke Gilmouriaanse solo als blikkerende apotheose. Van ’N Rivier en Wat Doen We Nou zijn wonderschoon en intiem. Dansen In De Modder is lekker uptempo, Ja, Hoger Nog! walst er duchtig op los, Hart An Flarden is een zompige blues en in Zij Hef Niks mag Daniël best als Elvis anno 2020 betiteld worden.
En Duusternis? Tja, dat nummer gaat door merg en been. Helemaal nu Lohues zijn werkzaamheden even stilgelegd heeft. Om de maker zelf even te beantwoorden: nu begint inderdaad later. Maar gelukkig wel mét Sowieso.
Tracklist:
