Beatles

Na de moeizame opnames van Let it Be werden voor Abbey Road nog een keer alle registers open getrokken. Een album dat 50 jaar na dato nog steeds tijdloos klinkt. Hoewel het album destijds niet eens door alle recensenten als meesterwerk werd gezien, verkozen de lezers van Beatlesfanclub.nl enkele jaren geleden als het ultieme Beatlesalbum.
Voor deze heruitgave werd net als bij Peppers en de White album teruggegaan naar de originele opnamebanden. Dat heeft tot gevolg dat de beperkingen die voor de oorspronkelijke vinyluitgave gold weggenomen konden worden en dat de songs qua klank bijvoorbeeld niet uit de toon vallen met huidige songs op digitale platvormen. Maar deze remix komt vooral tot recht op vinyl, cd en vooral de bluray-audio . Wat direct opvalt is dat het album helderder klinkt dan ooit, waarbij de details meer opvallen. Dat blijkt al meteen bij opener Come Together waar het lijkt alsof Lennon in de woonkamer staat te zingen en te klappen. Er zijn ook een paar opvallende afwijkingen van de oorspronkelijke mix. Zo horen we wat alternatieve zang op het eind van Come Together en is de overgang van You Never Give Me Your Mother naar Sun King wat langer. Vooral de zang komt gewelddig uit de verf. Vooral de meerstemmige zang tijdens Sun King en Because is fenomenaler dan ooit. De grootste winst is behaald in I Want You (She’s So Heavy). Het orgel van Billy Preston scheurt door de speakers in het eerste deel, de hinderlijke kraak in Lennon’s ijzingwekkende schreeuw die destijds de microfoon overstuurde is weg en het tweede deel met het logge repetatieve gitaargeluid en de imposante ‘white noise’ is overweldigend. De oorspronkelijke mix van George Martin is perfect. Het is ook geen vraag of de remix beter is. Het is nieuw licht door oude ramen. Maar wel perfect licht.