Bij de nieuwe releases van de afgelopen weken (of in dit geval: jaar) zitten vaak (onbekende) muziekpareltjes. De platenzaken helpen je graag bij het ontdekken van deze pareltjes. Deze keer: Arjan van Minstrel (Zwolle). Hij zette maar liefst zes (!) platen op een rijtje.
Constantine – Day of Light
Vorig jaar verscheen ogenschijnlijk uit het niets het prachtige barokke acid-folk meesterwerk ‘Day of Light’ van de Amerikaanse troubadour Constantine Hastalis. Het album is echter een ‘tour de force’ te noemen, het gedegen werk van 4 jaar schrijven en opnemen. Op het album wordt hij begeleid door de legendarische 70’s cultband Of Wondrous Legends.Een album met songs vol krachtig opgebouwde verhalen en geschilderde vergezichten vol kleur en beweging. Als luisteraar wordt je verleid door de schoonheid van de beelden, zweef je er omheen en creëer je zo je eigen odyssee. Een tocht door magische, afgelegen (droom)werelden waar de sagen en mythes van de afgelopen eeuwen verteld worden. Soms waan je je in de wereld van ‘Alice in Wonderland’.
De kwetsbare vocalen worden omlijst door instrumenten als gitaar, sitar, mellotron, bouzouki, tabla, fluit, vibraphone, harpsichord, percussie, Vox en Hammond orgel en het geheel wordt ondergedompeld in een laag van psychedelische effecten.
Op 25 maart staan ze tijdens een Minstrel Sessions in theater Goudsteeg21 in Zwolle.
Moulettes – Preternatural
De band bestaat uit Hannah Miller (cello, synth, zang), Oliver Austin (drum, synth, zang), Jim Mortimore (bas, moog) en Raevennan Husbandes (zang, gitaar).
De muziek is eclectisch te noemen. Een combi van progressieve rock en alt-folk met klassieke elementen erin verweven. Virtuoos gespeeld op ‘popinstrumenten’ als gitaar, bas en drums en klassieke instrumenten als fagot en cello. Een prachtige symbiose tussen elektronisch en akoestisch. De orkestrale klanken, rijke vocale harmonieën en experimentele arrangementen schetsen een haast surrealistische wereld bevolkt door fascinerende natuur en de meest intrigerende wezens.
De Moulettes gaven afgelopen februari een verbluffend concert. Daar bleek hoe wonderbaarlijk toegankelijk hun songs zijn.
The Devil’s Tiny Chains – Goodbye Lucky
De Deense band maakt melancholische acoustic southern rock, ‘dark roots’ met een americana tintje. De liefde voor rock ‘n’ roll en country-folk zit diep. De poëtische, vaak persoonlijke, teksten hebben een scherp randje. De meerstemmige zangpartijen worden gedragen door de intense klanken van de instrumenten. Stevig en dan weer fragiel. Opstandig en dan weer melancholisch. Warm en stormachtig. Melodieus en soms rockend. Voor liefhebbers van acts zoals Johnny Cash en Ryan Adams. Hun nieuwe LP ‘Goodbye Lucky’ zal eind april in een gelimiteerde oplage uitkomen.
Wolf People – Ruins
Als je je ogen sluit en luistert naar ‘Ruins’ dan zou je zo denken dat dit authentiek jaren 70 prog-symfo materiaal is. Alles klopt: de sound, de songs, de solo’s, de instrumenten, de arrangementen, de warmte. Is er iets aan Wolf People dat ze onderscheidt van originelen als Jethro Tull, Caravan, Led Zeppelin, Dungen, de vroege Fleetwood Mac, Pentangle? Ja heel veel, hier hoor je een band die de muziek van na 1977 wel degelijk heeft geconsumeerd en verwerkt, maar bewust en overtuigend kiest voor een sound en songs uit een andere tijd. En reken maar dat dat heerlijk is.
The Good Hand – Atman
Atman? Dat is toch al een oude titel? Zekers, maar april zit de band in de studio en in het najaar is de planning dat hun derde LP uitkomt. Opnieuw heeft Minstrel Music de eer deze uit te mogen brengen. Het volle Minstrel magazijn brengt soms verrassingen met zich mee. Een heuse ‘warehouse find’! Een doos met nog 30 exemplaren van ‘Atman’. Wij maar denken dat de band de laatste exemplaren mee had on tour. Gekkenhuis en daarom gaat Minstrel rondom RSD deze retescherp aanbieden. The Good Hand moet de wereld in.
Schreef men al niet naar aanleiding van de releaseparty destijds: “De pakkende songs komen recht uit het hart. Gestaag en laag op laag wordt de muziek opgebouwd. Dwingende riffs en hypnotiserende grooves slepen de space rock van de bergtoppen en brengen haar naar de vruchtbare moerassen in het dal van de acid blues. Twinkelende psychedelica mengt zich met dansbare exotica en pulserende krautrock fluistert haar liefde in het oor van de verleidende popsong.” Amen.
Joost Dijkema – Sacred Revelations
Oorspronkelijk drummer, leerde Joost zichzelf gitaar en banjo spelen toen hij vijftien jaar was en ontwikkelde, geïnspireerd door artiesten als Michael Chapman, Townes van Zandt en Leo Kottke, al snel een passie voor de typische fingerpicking gitaartechniek. De toonzetting van de songs is soms wat somber, terwijl een instrumental als Woodpecker juist zorgelozer en opgewekter klinkt.
Hartverscheurende avontuurlijke, virtuoos gespeelde lonerfolksongs op de 6- en 12-snarige gitaar. Joost zou wel eens de enige jonge artiest in Nederland kunnen zijn die zich waagt aan dergelijke fingerpicking stijl. Dit zal dat niet lang onopgemerkt meer blijven.
Op 3 juni speelt hij op het Minstrel festival in Zwolle.
