Vanuit de zolderkamer in een hoog huis aan de Nieuwmarkt (Amsterdam) kijkt Jacht door het ronde raampje over de stad. Ze zien de alledaagse schoonheid én een onzekere toekomst. Hannah en Wiebe ontmoetten elkaar in Amsterdam Oost en het was net alsof ze elkaar al jaren kenden. Beiden maakten Nederlandstalige muziek en hadden een hang naar melancholie. Ik Ga Weg was het eerste liedje dat ze samen schreven. Ze zochten een drummer en Jacht ontstond.
De feminist en klimaatwetenschapper delen het gevoel van onmacht en frustratie en gieten dat met Jacht in een mal van melancholie. Een belangrijke visie van de band is: ‘het persoonlijke is politiek’. Die visie vertaalt zich in liedjes die bewegen tussen de kleinste persoonlijke inzichten en de grootste politieke vuist. Jacht is hierdoor intiem én uitgesproken, maakt forse indruk en blijft toch ook dichtbij.
Hun muziek weerspiegelt dit en balanceert tussen dromerige indiepop en donkere schurende rock. Het klinkt als een herfstdag. Het ene moment wordt je overvallen door een hoosbui of flinke rukwinden, en even later wordt je getrakteerd op een overblijfsel van de zomerzon. Jacht heeft de neiging om boven de wereld te zweven. Zo kunnen ze uren boven de stad uit turen, en wegdromen bij hun melancholische liedjes in een bitterzoete wereld.
