Van de dominante kopstem, de ijzingwekkende teksten tot de flitsende gitaarduellen, Judas Priest schreef heel wat hoofdstukken in het grote Handboek der Heavy Metal. De invloedrijke band is nog altijd actief en voor begin 2018 staat zelfs een nieuw album op stapel: Firepower. In de aanloop daar naartoe verschijnen oudere albums als Sin After Sin, Stained Class, Killing Machine, British Steel, Unleashed In The East en Painkiller opnieuw op vinyl. Een mooie aanleiding om het uit staal en leder opgetrokken fenomeen eens te duiden aan de hand van een paar steekwoorden.
Tekst: Robert Haagsma (The Legacy of Music)
[visual-link-preview encoded=”eyJ0eXBlIjoiZXh0ZXJuYWwiLCJwb3N0Ijo5NDE3LCJwb3N0X2xhYmVsIjoiQmVyaWNodCA5NDE3IC0gSW5kaWUgT25seSIsInVybCI6Imh0dHA6Ly9yZWNvcmRzdG9yZWRheS5ubC9yZWxlYXNlcy9pbmRpZS1vbmx5LyIsImltYWdlX2lkIjo5NzIwLCJpbWFnZV91cmwiOiJodHRwOi8vcmVjb3Jkc3RvcmVkYXkubmwvd3AtY29udGVudC91cGxvYWRzLzIwMTgvMDEvSnVkYXMtUHJpZXN0LUZpcmVwb3dlci5qcGciLCJ0aXRsZSI6IkluZGllIE9ubHkgcmVsZWFzZSAtIEZpcmVwb3dlciIsInN1bW1hcnkiOiJGaXJlcG93ZXIgdmFuIEp1ZGFzIFByaWVzdCB6YWwgb29rIGFscyBleGNsdXNpZXZlIEluZGllIE9ubHkgcmVsZWFzZSB2ZXJzY2hpam5lbiBvcCA5IG1hYXJ0LiBEZXplIHJlbGVhc2UgemFsIGFscyBsaW1pdGVkIGVkaXRpb24gb3Agcm9vZCB2aW55bCB3b3JkZW4gdWl0Z2VicmFjaHQgZW4gZW5rZWwgdmVya3JpamdiYWFyIHppam4gYmlqIGFsbGUgZGVlbG5lbWVuZGUgUmVjb3JkIFN0b3JlIERheS1wbGF0ZW56YWtlbi4gS2xpayBoaWVyIHZvb3IgZWVuIGNvbXBsZWV0IG92ZXJ6aWNodCB2YW4gYWxsZSBJbmRpZSBPbmx5IHJlbGVhc2VzLiIsInRlbXBsYXRlIjoiZGVmYXVsdCJ9″]
Stad
Het is niet overdreven te stellen dat dankzij de zware metaalindustrie in Birmingham, in het hart van de Britse Midlands, de heavy metal is uitgevonden – letterlijk. Terwijl hij aan een van de zware machines werkte, verloor de jonge amateurgitarist Tony Iommi twee vingertoppen van zijn rechterhand. Het dwong hem vanaf dat moment zijn gitaar lager te stemmen en zich vooral tot zwaar akkoordenwerk te beperken: de belangrijkste ingrediënten van wat later hardrock en heavy metal genoemd werd. Het eveneens uit die industriestad afkomstige Judas Priest bouwde nadrukkelijk voort op het zware, sinistere geluid van Iommi’s band Black Sabbath, maar wist er al snel ook een heel eigen draai aan te geven.
Live
Volgens velen is Unleashed In The East van Judas Priest een van de beste live albums aller tijden. Alleen over het live-gehalte worden er sinds het uitkomen ervan in 1979 verhitte discussies gevoerd. Het album klonk zo goed, was het achteraf niet grotendeels in een studio opnieuw opgenomen? Later gaf zanger Rob Halford openheid van zaken. De muziek was grotendeels live, maar omdat hij tijdens de bewuste optredens last van een verkoudheid had, werden later alle zangpartijen opnieuw opgenomen.
Cover
The Green Manalishi (With the Two Pronged Crown) van Fleetwood Mac, Johnny B. Goode van Chuck Berry en Diamonds And Rust van Joan Baez, Judas Priest wist altijd te verrassen met de keuze voor covers. Dat was zeker het geval toen de band aan de haal ging met een nummer van Joan Baez over haar moeizame relatie met Bob Dylan. Judas Priest zette het in 1977 op de plaat om zo de belangrijke Amerikaanse markt te paaien. De folkzangeres vertelde later ‘prettig verrast’ te zijn door deze opvallende interpretatie.
Rechtszaak
Een andere cover, Better By You, Better Than Me van Spooky Tooth, bezorgde de band juist veel kopzorgen in datzelfde Amerika. In 1985 pleegden er twee tieners zelfmoord, volgens hun ouders werden ze daartoe aangezet door verborgen boodschappen die verpakt zouden zitten in dit van het album Stained Class afkomstige nummer. In 1990 leidde het tot de rechtszaak waarbij de band op moest draven. Judas Priest werd uiteindelijk overal van vrijgesproken. “Het was natuurlijk ook totale waanzin”, aldus Rob Halford later. “Welke band is erop uit om zijn schare fans zelfmoord te laten plegen? Als het mogelijk was om een geheime boodschap te verpakken, hadden we iets gedaan in de trant van: ‘koop meer platen’.”
Zanger
Een van de overeenkomsten met het andere Britse metal instituut Iron Maiden is dat beide bands het tijdelijk zonder hun zanger moesten doen. Ron Halford stapte eind 1991 op om zich op een midlifecrisis-achtige manier in allerlei muzikale avonturen te verliezen. Twee jaar later nam Bruce Dickinson hetzelfde besluit. In Judas Priest werden de zaken waargenomen door de patente, maar ook wat gezichtsloze Tim ‘Ripper’ Owens, afkomstig uit een Amerikaanse Judas Priest-coverband. Tot verbijstering van de fans selecteerde Iron Maiden uit de honderden sollicitanten Blaze Bayley, die als zanger van Wolfsbane vooral bekend geworden was vanwege zijn toonloze voordracht. Dickinson maakte in 1999 een zachte landing op het vertrouwde nest, de fans van Judas Priest konden vanaf 2003 weer opgelucht ademhalen.
Kast
Zelfs de hardrocker die niet beschikte over een sterk ontwikkelde gay-dar, zal in de loop van de jaren vermoed hebben dat Rob Halford wel eens van de herenliefde kon zijn. Met zijn leren pet en glimmende kettingen leek hij immers zo weggelopen te zijn uit The Village People. Teksten van songs als Hell Bent For Leather, Eat Me Alive en Raw Deal zaten ook vol nauwelijks verholen toespelingen (‘All eyes hit me as I walked into the bar, the spikey leather guys were foolin’ with the denim dudes’). In 1998 stapte de zanger daadwerkelijk uit de kast. De reacties vol afkeer die hij jarenlang gevreesd had, bleven gelukkig uit. Hij bevestigde wat iedereen eigenlijk al heel lang wist en zijn status als zelfverklaarde Metal God (© Rob Halford) bleef onbedreigd.
Invloed
Black Sabbath wordt gezien als de grondlegger van hardrock en metal. Het maakt de invloed van hun stadsgenoten er niet minder op. Het album British Steel uit 1980 geldt als een van de belangrijkste inspiratiebronnen van groepen die zich dat jaar als onderdeel van de New Wave of British Heavy Metal aandienden – denk aan Saxon, Def Leppard en Iron Maiden. Nog altijd wordt Judas Priest door talloze power-, death-, thrash- en black metal bands over de hele wereld aangewezen als een van de grote voorbeelden.
Album
Tja, welk album is het beste vertrekpunt voor een dwaaltocht in de wereld van Judas Priest? Vrijwel alle albums van de band hebben wel iets te bieden, zelfs die met Tim ‘Ripper’ Owens. Na een wat mindere periode kwam Judas Priest in 1990 terug met het bikkelharde Painkiller, waarvan vooral het titelnummer er heerlijk inhakte. Toch werden de echte klassiekers in de tweede helft van de jaren zeventig afgeleverd, met Sad Wings Of Destiny (1976), Sin After Sin (1977), Stained Class (1978), Killing Machine (1978) en Unleashed In The East (1979). Vooral vanwege het meesterlijke Beyond The Realms Of Death is Stained Class misschien wel de beste, al is het met een kleine marge.
Bron: The Legacy of Music
